تاثیر حضور اعضای خانواده آموزش دیده بر میزان اضطراب بیماران تحت اعمال تهاجمی بخش اورژانس: یک کارآزمایی بالینی

امروزه علیرغم تمرکز بر راهبردهای مراقبت خانواده- محور ، شناخت کمی در مورد درک بیماران بزرگسال از حضور اعضای خانواده در زمان مراقبت های اورژانسی و پروسیجر های تهاجمی وجود دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر حضور و آموزش قبل از حضور اعضای خانواده بر میزان اضطراب بیماران تحت پروسیجر های تهاجمی پرستاری بستری در بخش اورژانس طراحی شده است. 

در این مطالعه کارازمایی بالینی تصادفی سازی شده  90 نفر از بیماران تحت اعمال تهاجمی و اعضای خانواده آنها بر اساس معیار های ورود انتخاب و به روش تصادفی کمینه سازی در سه گروه 30 نفره (با حضور اعضای خانواده آموزش دیده، با حضور اعضای خانواده آموزش ندیده و بدون حضور اعضای خانواده) قرار گرفتند. اضطراب بیماران با استفاده از پرسشنامه اشپیلبرگر قبل و بعد از اعمال تهاجمی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS  و با استفاده از آزمون های مجذور کای، کروسکال والیس، t زوج و ANOVA در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.

  سه گروه از نظر ویژگی های جمعیت شناختی بیماران و اعضای خانواده همسان بودند. هر سه گروه در مرحله بعد از مداخله میانگین نمره اضطراب پایین تری نسبت به قبل از مداخله داشتند (P=0.001). در مقایسه بین گروهی، تفاوت معنی داری بین میانگین و انحراف معیار نمره اضطراب قبل (P=0.131) و بعد از مداخله (0.309) P=) مشاهده نشد.

حضور اعضای خانواده و دریافت آموزش قبل از حضور نتوانست از اضطراب بیماران تحت پروسیجر های تهاجمی پرستاری بکاهد.