مدل ساختاری کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان: نقش سرسختی روانشناختی، جهت گیری مذهبی، حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با میانجی گری تاب آوری و اضطراب مرگ

کیفیت زندگی در بیماران سرطانی اهمیت ویژه ای یافته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل پیش بینی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بر اساس سرسختی روانشناختی، جهت گیری مذهبی، حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با میانجی گری تاب آوری و اضطراب مرگ بود. 

مواد و روش ها:

 روش پژوهش تحلیلی و از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز سرطان بیمارستان های امام خمینی و میلاد در تهران، ایران در سال 1397 بودند. برای انتخاب نمونه، روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. 300 بیمار مبتلا به سرطان پستان بر اساس ملاک های ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت، پرسشنامه سرسختی روانشناختی کوباسا، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر، پرسشنامه تاب آوری کونور -دیویدسون و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود.

 یافته ها: 

نتایج تحلیل مدل اندازه گیری نشان داد که ساختار عاملی مقیاس های پژوهش مورد تایید بود. نتایج آزمون مدل مفهومی نشان داد که شاخص های برازش مدل پژوهش در وضعیت مطلوبی قرار دارد. جهت گیری مذهبی و سرسختی روانشناختی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان اثرات مستقیم و غیر مستقیم معنی داری بر تاب آوری و اضطراب مرگ دارد. علاوه بر این حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی بر اضطراب مرگ بیماران اثر غیر مستقیم معنی داری دارند. همچنین تاب آوری و اضطراب مرگ بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان اثر مستقیم معنی دار دارند.

نتیجه گیری: 

یافته ها حاکی از اهمیت پیشایندهای سرسختی روانشناختی، جهت گیری مذهبی و حمایت اجتماعی ادراک شده در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان است.