بررسی رابطه خودتنظیمی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق یادگیری در پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان پرستاری

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه خودتنظیمی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق یادگیری در پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان پرستاری بود.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی و علوم پزشکی اراک بود که حجم جامعه براساس استعلام از معاونت دانشجویی، تعداد 2000 نفر برآورد شد که از این میان 280 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی، مقیاس اشتیاق دانشجویان و سازگاری شغلی جمع آوری شد و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره و نرم افزار SPSS20 تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان داد بین خودتنظیمی تحصیلی و اشتیاق یادگیری با سازگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (0/001≥P). همچنین بین فرسودگی تحصیلی با سازگاری شغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (0/001≥P). همچنین خودتنظیمی تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق یادگیری قابلیت پیش بینی 30 درصد از سازگاری شغلی دانشجویان را داشت.

با توجه به یافته های پژوهش  نتیجه گرفته شد که انگیزش درونی، تنظیم درون فکنی شده، خستگی هیجانی، ناکارآمدی درسی و اشتیاق عاطفی، شناختی در پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان نقش مهمی دارند. با توجه به پژوهش حاضر پیشنهاد می شود برای پیش بینی سازگاری شغلی دانشجویان پرستاری؛ میزان خودتنظیمی، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی آنها سنجیده شود.