کاربست رکن ایده آلی نوآوری نظام یافته (تریز) در طراحی معماری

پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر استفاده از رکن ایده آلی نوآوری نظام یافته (تریز) بر عملکرد طراحی معماری دانشجویان انجام شده است.

 روش پژوهش:

روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه گواه و آزمون و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری شامل دانشجویان سال سوم رشته معماری دانشگاه نجف آباد بود. گروه گواه و آزمون به صورت تصادفی انتخاب شدند و به ترتیب شامل 24 و 23 نفر بودند. در گروه گواه طراحی به صورت معمول انجام گرفت و در گروه آزمون از رکن ایده آلی تریز در طی طراحی استفاده شد. در انتهای ترم طراحی های انجام شده با استفاده از روش ارزیابی عملکردی توسط 3 استاد ارزیابی و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS23 و با آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش و استفاده از رکن ایده آلی تریز باعث بهبود عملکرد طراحی دانشجویان می شود و نمرات ارزیابی آن ها به شکل معناداری بیشتر از نمرات ارزیابی گروه گواه است. 

نتیجه گیری:

 استفاده از تکنیک های خلاقیت به ویژه تئوری تریز که مشوق هر دو نوع تفکر همگرا و واگرا است، در فرایند طراحی معماری ضروری است و آموزش آن در طی دوران تحصیل دانشجویان توصیه می شود.