بررسی سطح اینترلوکین 35 در بزاق بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط

پریودنتیت بیماری شایع در مبتلایان به دیابت است. رابطه معنی داری بین درجه هایپرگلایسمی و شدت پریودنتیت وجود دارد. اما مکانیسم پایه این ارتباط کاملا مشخص نشده است. با توجه به نقش مهم سایتوکاین ها در پاتوژنز پریودنتیت و با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای در مورد مقایسه اینترلوکین 35 در این بیماری ها انجام نشده است هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی سطح این سایتوکاین در بزاق بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه است.

در مجموع 88 نفر) 44 زن، 44 مرد (با میانگین سنی 5 /10±5/ 42سال در این مطالعه موردی شاهدی شرکت داشته اند. افراد به 4 گروه تقسیم شدند و هر گروه شامل  22 نفر بودند.  گروه 1: بیماران واجد پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه دارای دیابت نوع 2،گروه 2:  بیماران واجد پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه فاقد دیابت ،گروه 3: بیماران دیابتی با پریودنشیوم نرمال وگروه 4: افراد فاقد دیابت با پریودنشیوم نرمال (گروه کنترل)، سپس نمونه های بزاق، جمع آوری و پس از سانتریفیوژ کردن، میزان اینترلوکین 35 با کیت تجاری بر اساس ELISA تعیین شد و داده ها تحلیل شدند. تست آماری آنوا و تست تعقیبی توکی برای مقایسه گروه ها مورد استفاده قرار گرفتند.

میانگین±انحراف معیار اینترلوکین 35 در گروه کنترل (36/ 8±59/ 22و0.05< p) از سه گروه دیگر بیشتر بود.(گروه یک: 62/ 5±12/ 13، گروه دو: 55/ 8 ±27/ 14،گروه سه: 13/ 8±12/ 15) مقایسه میانگین اینترلوکین 35 در گروه های دیگر تفاوت معناداری را نشان نداد (0.05> p).

سطح IL-35 بزاق در پریودنتیت و دیابت نوع 2 کاهش می یابد. با این حال،دیابت ملیتوس این کاهش را در بیماران مبتلا به پریودنتیت تشدید نمی کند.