بررسی نقش پیش بین سرکوبگری هیجانی، خشم و مشکلات بین فردی در رفتارهای پرخطر دانشجویان دانشگاه تبریز

مدیریت رفتارهای پرخطر مستلزم شناخت عوامل تاثیرگذار و پیش بینی کننده آن ها است. مطالعه حاضر با هدف نقش پیش بین سرکوبگری هیجانی، ابعاد خشم و مشکلات بین فردی در رفتارهای پرخطر دانشجویان دانشگاه تبریز انجام شد.

مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. پس از مصاحبه اولیه، 270 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز که حداقل یک بار تجربه رفتار پرخطر داشته اند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان "سیاهه حالت- صفت بیان خشم " (Spielberger's State-Trait Anger Expression Inventory-2)، "سیاهه سازگاری واینبرگر" ((WAI: Weinberger's Adjustment Inventory)،"سیاهه مشکلات بین فردی" (IIP-32: Inventory of Interpersonal Problems -32) و"پرسشنامه رفتارهای پرخطر" (High-risk Behaviors Questionnaire) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها در مطالعات قبلی تائید شده و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ اندازه گیری و تائید شد. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 تحلیل شد.

یافته ها:

 از بین مولفه های پژوهش، مولفه های در نظر گرفتن دیگران (35/0 - = β)، پرخاشگری (46/0 = β) و حمایتگری و مشارکت (33/0 - = β)، سرکوب خشم و پرخاشگری (49/0 = β)، تمایل به بروز فیزیکی خشم (42/0 = β) و بروز خشم درونی (29/0 = β) قادر به پیش بینی رفتارهای پرخطر بودند. بر اساس شاخص ضریب تعیین می توان گفت که به طورکلی متغیرهای ملاک موجود در مدل قادر به تبیین 16 درصد (16/0 = 2R) از واریانس موجود در متغیر رفتارهای پرخطر است.

سرکوبگری هیجانی، ابعاد خشم و مشکلات بین فردی تعیین کننده های مهم در بروز رفتارهای پرخطر است؛ بنابراین پیشنهاد می شود در برنامه های مقابله با رفتارهای پرخطر مواردی همچون مهارت های مدیریت هیجان و حل مسائل بین فردی گنجانده شود.