بررسی تغییرات IGF-1 پلاسمایی توسط تمرین اینتروال شدید و روغن بذر کتان در موش های صحرایی نر

IGF-1 یک هورمون آنابولیک است که در متابولیسم سلولی و رشد موثر است. بذر کتان حاوی اسید چرب غیر اشباع و مفید می باشد. پژوهش های پیشین نشان داده اند که فعالیت بدنی و مواد طبیعی روی سطوح هورمون ها اثر دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ده هفته تمرین اینتروال شدید (HIIT) با و بدون روغن بذر کتان بر سطوح IGF-1 پلاسمای موش های صحرایی نر انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به عنوان نمونه استفاده شد. حیوانات به صورت تصادفی به چهار گروه (پنج سر در هر گروه) شامل کنترل- سالین (CS)، تمرین- سالین (TS)، کنترل- مکمل بذر کتان (CO) و تمرین- مکمل بذر کتان (TO) تقسیم شدند. گروه های تمرینی، برنامه HIIT روی نوارگردان مخصوص جوندگان را انجام دادند (10 هفته، پنج جلسه در هفته، شدت 90 تا 95 درصد VO2max) و گروه های مکمل نیز مکمل روغن بذر کتان را دریافت کردند (mg/kg 300). پنج روز پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها قربانی شدند. نمونه پلاسما جمع آوری و سطوح IGF-1 پلاسما با روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی به صورت میانگین و انحراف استاندار بیان شدند. از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای تشخیص توزیع طبیعی داده ها استفاده شد. جهت تعیین اثر اصلی تمرین، مکمل و تعامل تمرین و مکمل از آزمون آنالیز واریانس دوراهه (آزمون تعقیبی LSD) استفاده شد و با نرم افزارSPSS ورژن 19 آنالیز شد.

تمرین باعث افزایش معنی دار در سطوح IGF-1 پلاسمایی (009/0=P) نسبت به گروه های بدون تمرین شد. سطوح IGF-1 پلاسمایی در گروه های مکمل به طور معنی داری بیشتر از سالین بود (002/0=P). تعامل تمرین و مکمل افزایش معنی دار در سطوح IGF-1 پلاسمایی (001/0=P) نسبت به تمرین یا مکمل به تنهایی را نشان داد.

احتمالا HIIT و مصرف روغن بذر کتان بتواند به عنوان مکانیسمی برای افزایش IGF-1 در بدن مطرح باشد.