آیا روان درمانی جنسی به عنوان جایگزین قابل اعتماد نسبت به بوپروپیون پیوسته رهش برای بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور است؟ یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده

روش های مختلف درمانی جهت مقابله با مشکلات جنسی بکار می رود.

این مطالعه به منظور پاسخ به این سوال که آیا روان درمانی جنسی (PST) می تواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد نسبت به بوپروپیون پیوسته رهش Bupropion extended-release (BUP ER) جهت بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور باشد، انجام می گیرد.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی RCT است که در مرکز بهداشت باروری و ناباروری دانشگاه علوم پزشکی بابل (BUMS)، در بابل در طی سال های 2015-2014 انجام گرفت. در مجموع 105 زن نابارور با اختلال عملکرد جنسی به طور تصادفی به گروه های روان درمانی جنسی (PST)، دارو درمانی بوپروپیون پیوسته رهش (BUP (ER و یک گروه کنترل اختصاص داده شدند. پرسشنامه عملکرد جنسی زنانه (FSFI) و مصاحبه بالینی برای ارزیابی اختلال عملکرد جنسی مورد استفاده قرار گرفت.

میانگین نمرات قبل به بعد از درمان از شاخص عملکرد جنسی زنانه ((FSFI و خرده مقیاس های آن در گروه های PST و BUP ER (به جز خرده مقیاس درد جنسی) به طور معنی داری افزایش یافت(05/0p<). بهبودی در عملکرد جنسی و خرده مقیاس های آن در گروه کنترل در ابتدای و پایان مطالعه وجود نداشت. پس از تعدیل برای مقادیر پایه، نتایج برای میانگین FSFI و خرده مقیاس های آن در بین گروه ها معنادار بود(05/0 p <). در مقایسه با گروه کنترل، در میانگین نمرات FSFI و خرده مقیاس های آن در گروه های PST و BUP ER(به استثنای خرده مقیاس درد جنسی) افزایش معنی داری مشاهده شد (05/0p<). مقایسه گروه های درمانی نشان داد که PST بهتر از BUP ER در بهبود عملکرد جنسی و خرده مقیاس های آن به غیر از خرده مقیاس ارگاسم بوده است (05/0p<).

روان درمانی جنسی نه تنها می تواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد نسبت به دارو درمانی باشد، بلکه آن همچنین نتایج بهتری در زمینه بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور ایجاد می نماید.