تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر مقادیر سرمی آیریزین، FGF21 و شاخص های گلایسمی در زنان دیابتی نوع 2

در اثر فعالیت ورزشی، مایوکاین هایی نظیر آیریزین و FGF21 با میانجی گری اثرات ضد التهابی خود، در مهار پیشرفت مقاومت به انسولین ناشی از دیابت نوع 2 موثر می باشند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته HIIT بر مقادیر سرمی آیریزین، FGF21 و شاخص های گلایسمی در زنان دیابتی نوع 2 می باشد. 20 زن مبتلاء به دیابت نوع 2 (سن: 3/55 و BMI: 09/27) به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری HIIT و کنترل تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین HIIT به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و با شدت 85 80 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. پیش و پس از اتمام برنامه تمرینی از دو گروه در حالت ناشتا نمونه گیری خونی به عمل آمد تا مقادیر سرمی آیریزین، FGF21و شاخص های گلایسمی اندازه گیری شود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون آماری t همبسته و tمستقل تجزیه و تحلیل شدند(05/0 >p). HIIT به طور معناداری مقادیر سرمی آیریزین و FGF21 زنان دیابتی نوع 2 را بعد از 8 هفته افزایش (001/0=p) و HBA1c (003/0p=)، گلوکز و مقاومت به انسولین (006/0=p) را کاهش داد. بین گروه تمرین و کنترل در مقادیر FGF21، آیریزین و شاخص های گلایسمی تفاوت معنادار وجود داشت (001/0=p). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد HIIT از طریق تحریک ترشح مایوکاین هایی نظیر آیریزین و FGF21 در کنترل هومیوستاز قند و مقاومت به انسولین بدن موثر باشد. با وجود این، با توجه به تاثیر آیریزین بر تغییرات بافت چربی سفید و قهوه ای، بررسی تغییرات آدیپوکاین ها در کنار FGF21 و آیریزین عضلانی با تمرینات HIIT قابل توجه می باشد.