چالش بی انگیزگی و موانع مشارکت دانشجویان در برنامه های درسی ورزش دانشگاهی

با وجودی که مشارکت در فعالیت های ورزشی می تواند آثار مثبتی در نشاط دانشجویان همراه داشته باشد، بسیاری از دانشجویان اغلب انگیزه و مشارکت کمتری در این برنامه ها دارند. لذا هدف پژوهش حاضر، شناسایی موانع مشارکت دانشجویان در فعالیت های ورزشی در دانشگاه یزد بود. از روش پژوهش توصیفی-تحلیلی استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان سال سوم و چهارم دوره کارشناسی دانشگاه یزد بود.از طریق فرمول کوکران تعداد 360 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی طبقه ای مساوی انتخاب شدند. همچنین با روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 5 مدرس ورزشی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن تایید شد. به منظور تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی در قالب تحلیل معادلات ساختاری و تحلیل واریانس رتبه ای استفاده شد. همچنین در بخش پرسش تشریحی، از تحلیل کیفی استفاده شد. یافته ها نشان داد متغیرهای «موانع فردی» (63/0) و «سازمانی و مدیریتی» (47/0) بالاترین تاثیر را در ساخت متغیر موانع مشارکت در فعالیت ورزشی داشتند. همچنین، مشخص شد 40% از تغییرات واریانس متغیر موانع مشارکت در فعالیت ورزشی، از طریق متغیر «موانع فردی» قابل تبیین است و از میان شاخص های آن، «ضعف آگاهی و نگرش» و «ضعف اقتصادی» بالاترین میزان مداخله را به خود اختصاص دادند. پس از آن، «موانع سازمانی و مدیریتی» تبیین کننده 22% تغییرات واریانس متغیر موانع مشارکت بود که از میان شاخص های آن، «ضعف مدیریتی ورزشی»، بالاترین میزان مداخله را به خود اختصاص داد. با توجه به نقش موانع فردی در ضعف مشارکت دانشجویان در ورزش، پژوهش حاضر اجرای طرح های تشویقی، توسعه امکانات ورزشی و آگاهی رسانی و فرهنگ سازی را به عنوان پیشنهادهای کاربردی مورد تاکید قرار می دهد.