تاثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) بر بیان ژن PPARγ و میزان TG بافت چربی احشایی رت های مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم گاما (PPARγ) به طور گسترده ای در بافت چربی بیان می شود، که باعث بهبود کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) و تنظیم سیگنالینگ انسولین می شود. هدف از این تحقیق تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) بر بیان ژن PPARγ و محتوای تری گلیسیرید (TG) بافت چربی احشایی رت های مبتلا به کبد چرب است.

مواد و روش ها: 

این پژوهش بر روی 40 سر موش نر نژاد ویستار مبتلا شده بهNAFLD  انجام شد. موش ها به گروه های ده تایی کنترل سالم(رژیم غذایی استاندارد)، کنترل وHIIT و LIET تقسیم شدند. پس از گذشت 16 هفته مصرف رژیم غذایی مطابق، میزان سرمی آنزیم ALT از گروه ها گرفته شد و به عنوان یکی از نشانگان اصلی بروز کبد چرب، مشخص کرد که مصرف غذای پرچرب به خوبی توانسته است بیماری NAFLD را در گروه تجربی القاء کند و گروه های تجربی همچنان غذای پرچرب را تا پایان دوره تمرین مصرف کردند. پروتکل تمرینHIIT شامل دو دقیقه دویدن با شدت 75 درصد سرعت بیشینه در هفته اول، 80درصد سرعت بیشینه در هفته دوم، 85درصد در هفته سوم  و 90 درصد در هفته چهارم تا پایان تمرین بود. پروتکل تمرینی LIET شامل دویدن با شدت 45درصد حداکثر سرعت بیشینه بود. تمرین گروه LIET نیز بر اساس مسافت طی شده گروه HIIT همسان سازی شده بود. در پایان 8 هفته تمرین، سنجش بیان ژنPPARγ  با استفاده از تکنیک Real-time PCR و سنجش TG بر روی دستگاه اتو آنالیزور (مدل BT3000) انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس جهت مقایسه بین گروه ها با سطح معنی داری (P<0.05) استفاده شد.

یافته ها:

 تحلیل داده های پژوهش حاضر نشان داد که تفاوت معنی داری در سطح میزان بیان ژن PPARγ چربی احشایی بین گروه های مختلف وجود نداشت (060/=p). اما تفاوت معنی داری در میزان محتوایTG بین گروه کنترل و تمرین استقامتی کم شدت (001/P=0) و بین گروه کنترل و تمرین تناوبی شدید (001/P=0) مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری در میزان محتوای TG بین تمرین استقامتی کم شدت و تمرین تناوبی شدید (003/P=0) مشاهده شد.

نتیجه گیری:

 تمرینات ورزشی همراه با ادامه رژیم غذایی پرچرب موجب عدم تاثیر بر بیان ژن PPARγ بافت چربی احشایی گردید، ولی به نظر می رسد که تمرینات ورزشی مستقل از مسیر PPARγ بر محتوای چربی احشایی در رت های مبتلابه کبد چرب تاثیرگذار باشد. از طرفی، کاهش میزان TG بافت احشایی در گروه های تمرینی به طور مستقل از کاهش وزن رخ می دهد.