بررسی تاثیر طرحهای مختلف خط خاتمه تراش برمقاومت به شکست کراونهای زیرکونیای مونولیتیک

یکی از مشکلات عمده روکشهای تمام سرامیک شکستگی احتمالی آنها در برابر نیروی اکلوزال است. هدف از مطالعه حاضر ، مقایسه تاثیر سه طرح تراش (شولدر ، اسلوپ شولدر ، چمفر) در مقاومت به شکست روکش های زیرکونیا مونولیتیک است.

در این مطالعه  تجربی  آزمایشگاهی سه دای از جنس PEEK با طرح تراش چمفر (عمق 0.8 میلی متر) ، شولدر (عمق 1 میلی متر) و اسلوپ شولدر (عمق 1 میلی متر) با استفاده از دستگاه تراش تهیه شد. تعداد 30 دای اپوکسی رزین (10 نمونه چمفر ، 10 نمونه اسلوپ شولدر ، 10 نمونه شولدر) ساخته شد. روکش های زیرکونیا مونولیتیک با فضای سمان μm 35 بر روی 30 دای اپوکسی رزین در لابراتوار دندانپزشکی ساخته شد. سپس روکش های زیرکونیا روی دای های اپوکسی رزین سمان شدند و تحت آزمایش شکستگی با دستگاه STM-20 (SANTAM, Tehran, Iran) قرار گرفتند و نمونه ها از نظر محل شکستگی مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی آزمون های آماری در نرم افزار  SPSS ver.22انجام گرفت.

میانگین مقاومت به شکست در طرح تراش شولدر 52/417±80/3965   N و برای طرح تراش چمفر 83/1002±40/4910  N و برای اسلوپ شولدر 48/898±90/4490   N بود. آنالیز واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری بین گروه ها نشان داد. (0/049=P)  و آنالیز Tukey post hoc نشان داد مقاومت به شکست گروه چمفر به صورت معنی داری از گروه شولدر بیشتر بود.

به نظر می رسد که طرح تراش روکشهای زیرکونیا بر مقاومت به شکست آنها تاثیر دارد. طرح تراش چمفر می تواند عملکرد بیومکانیکی روکشهای تک واحدی زیرکونیا را بهبود بخشد.