ارتباط کیفیت خواب با شاخص های عملکردی قلبی عروقی در زنان جوان فعال و غیر فعال

کاهش کیفیت خواب، منجر به اختلال عملکرد دستگاه قلبی عروقی می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین کیفیت خواب و شاخص های عملکردی قلبی عروقی و مقایسه آن ها در زنان جوان فعال و غیرفعال انجام شده است.

30 زن جوان سالم به صورت تصادفی به دو گروه فعال (15نفر) و غیرفعال (15نفر) تقسیم شدند. کیفیت خواب با استفاده از پرسشنامه پیتزبورگ ارزیابی گردید. شاخص های عملکردی قلبی عروقی شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، فشار متوسط شریانی، ضربان قلب استراحتی و حداکثر، حداکثر اکسیژن مصرفی، حاصل ضرب دوگانه استراحتی و حداکثر، و نبض اکسیژن استراحتی و حداکثر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های من ویتنی یو و رگرسیون خطی چندگانه مورد پردازش قرار گرفت.

یافته ها: 

افزایش معنادار در حداکثر اکسیژن مصرفی (001/0 >p) و نبض اکسیژن استراحتی (001/0 >p) و حداکثر (001/0 >p) گروه فعال در مقایسه با گروه غیرفعال نشان داده شد. ضربان قلب حداکثر (047/0 =P) و امتیاز کیفیت خواب (018/0 =P) در گروه فعال نسبت به گروه غیرفعال به طور معنادار کمتر بود. در گروه فعال، با افزایش در شاخص های عملکردی قلبی عروقی، کاهش غیرمعناداری در امتیاز کیفیت خواب مشاهده شد. در گروه غیرفعال، با افزایش ضربان قلب استراحتی (047/0 P =)، فشار خون سیستولیک (001/0 >p)، فشار متوسط شریانی (001/0 >p) و حاصل ضرب دوگانه استراحتی (046/0 =p) و حداکثر (048/0 =p)، افزایشی قابل توجهی در امتیاز کیفیت خواب مشاهده شد.  

نتیجه گیری:

 نتایج نشان داد، فعالیت بدنی منظم منجر به بهبود عملکرد قلبی عروقی و کیفیت خواب زنان جوان می شود.