تاثیر آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر تنیدگی و احساس گرفتاری مادران کودکان با بیش فعالی- نقص توجه

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر تنیدگی  و احساس گرفتاری مادران دارای کودک با بیش فعالی-نقص توجه در شهر زاهدان بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در سال 1397  بوده و جامعه آماری تمامی‎کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- نقص توجه در شهر زاهدان بود. نمونه گیری در این مطالعه به صورت در دسترس بود. بدین ترتیب که از بین کودکانی که به همراه مادرن خود به مرکز مشاوره ارجاع داده میشود، بعد از اجرای مقیاس تشخیص بیش فعالی کانرز، 34 کودک انتخاب شد و سپس مادران این کودکان به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. اعضای هر دو گروه (مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی-نقص توجه) مقیاس احساس گرفتاری و شاخص تنش والدگری را پیش از مداخله تکمیل نمودند. برنامه آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری در طی نه جلسه یک ساعته به صورت گروهی و به مدت دو ماه در گروه آزمایش اجرا شد. گروه گواه تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند و در جلسه آخر هم پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده‎هاآزمون شاپیرو ویلک، آزمون لوین، آزمون باکس، لامبدای ویلکز و تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-20 استفاده شد.

یافته ها نشان دادند که آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری موجب بهبود تنیدگی  و احساس گرفتاری مادران کودکان دارای بیش فعالی- نقص توجه شده است. تفاوت نمره به دست آمده در گروه آزمایش و کنترل معنی دار بود (05/0< p).

باتوجه به یافته های پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری، می‎توان از این روش برای کاهش مشکلات روانشناختی این گروه از مادران بهره برد.