اثربخشی معنویت درمانی بر کیفیت زندگی و ذهن آگاهی بیماران تالاسمی

بروز بیماری های جسمانی مزمن همچون تالاسمی موجب کاهش کیفیت زندگی بیماران می شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر کیفیت زندگی و ذهن آگاهیبیماران تالاسمی انجام گرفت.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران تالاسمی شهر شیراز در سه ماهه زمستان سال 1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 بیمار تالاسمی با روش نمونه گیری غیرتصادفی داوطلبانه و هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 بیمار در گروه آزمایش و 15 بیمار در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله معنویت درمانی را طی دو ماه و نیم در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1993) و پرسشنامه ذهن آگاهی (بایر، اسمیت، و آلن، 2004) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 

یافته ها:

نتایج نشان داد که معنویت درمانی بر کیفیت زندگی و ذهن آگاهیبیماران تالاسمی تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به بهبود کیفیت زندگی و ذهن آگاهی بیماران تالاسمی شود. 

 نتیجه گیری:

یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که معنویت درمانی با بهره گیری از فنونی همانند، خودآگاهی و ارتباط با خود و خدا، نوع دوستی، بخشش خود و دیگران، قدردانی و شکرگزاری می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود کیفیت زندگی و ذهن آگاهیبیماران تالاسمی مورد استفاده قرار گیرد.