اثر ارتز نیمه سخت بر سفتی مفاصل اندام تحتانی طی راه رفتن در کودکان پسر دارای کف پای صاف

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ارتز نیمه سخت بر سفتی مفاصل اندام تحتانی (مچ پا، زانو و ران) در سه بعد ساجیتال، فرونتال و هوریزنتال و در زیر فازهای پاسخ بارگیری، میانه اتکا، هل دادن و کل فاز اتکا در افراد دارای کف پای صاف طی راه رفتن بود.

پژوهش حاضر از نوع تحقیق نیمه تجربی می باشد. 14 کودک (پسر) دارای کف پای صاف از طریق روش نمونه گیری در دسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده ها تحت دو شرایط ویژه (راه رفتن با کفش بدون ارتز و کفش با ارتز) جمع آوری شد. ارتز مورد استفاده در پژوهش حاضر از نوع نیمه سخت بود. اطلاعات کینماتیکی راه رفتن با استفاده از 6 دوربین وایکان و با فرکانس نمونه برداری 100 هرتز جمع آوری شد. از دو عدد صفحه نیرو با فرکانس نمونه برداری 1000 هرتز برای ثبت داده های نیروی عکس العمل زمین استفاده شد. مقادیر سفتی مفاصل اندام تحتانی در سه بعد طی راه رفتن مورد محاسبه قرار گرفت.

در مفصل مچ پا ارتز نیمه سخت سبب کاهش معنادار مقدار سفتی در صفحه ی ساجیتال طی زیرفاز پاسخ بارگیری (003/0=p) و افزایش سفتی در صفحه هوریزنتال طی زیرفاز هل دادن (001/0=p) گردید. به علاوه، طی کل فاز اتکا و در صفحات ساجیتال (033/0=p) و هوریزنتال (039/0=p) به ترتیب ارتز سبب کاهش و افزایش معنادار سفتی مفصل مچ پا شد. استفاده از ارتز نیمه سخت سبب کاهش مقدار سفتی مفصل زانو طی زیرفاز میانه ی اتکا در صفحه ی ساجیتال (014/0=p) و افزایش مقادیر سفتی این مفصل در صفحه هوریزنتال طی زیرفاز میانه ی اتکا (000/0=p)، زیرفاز هل دادن (001/0=p) و کل فاز اتکا (001/0=p) شد. ارتز نیمه سخت طی زیرفاز پاسخ بارگیری در صفحه ی فرونتال سبب افزایش سفتی مفصل ران (044/0=p) شد.

به طور کلی، ارتز نیمه سخت سفتی مفصل مچ پا را در صفحه ی ساجیتال بهبود بخشید و سبب افزایش سفتی مفاصل مچ پا و زانو در صفحه ی هوریزنتال شد.