نمادگرایی مفهوم امامت از منظر شیعه در نقوش تزییناتی امام زاده روشن آباد گرگان

نقوش هنر اسلامی در عین دارا بودن زیبایی بصری تنها تزیینی نیستند بلکه در ذات خود دارای مفاهیم ارزشمندی میباشند. این هنر به واسطه حکمت متعالی اش در نمادپردازی خود، امکانات زیادی دارد که مهمترین آن هندسه است. اما در آن نقش حیوان کمتر دیده میشود و به نظر میرسد حضور اندک این نقوش هر جا که مجال خودنمایی یافته است، بیان گر نمادی است که اشاره به مفهوم خاصی دارد. در بنای آرامگاهی روشن آباد که بقعه ای کوچک در گرگان است، حضور تصاویر حیوانات مانند پرنده و ماهی در میان نقش مایه های تزیینی، موضوعی است که جلب نظر می کند و به نظر میرسد بر اساس مفهومی نمادین طراحی شده اند. البته بنا دارای نقوش انتزاعی در بستر هندسی دقیق و منسجمی است که خصلت های اسلامی آن راحفظ می کند. بر این اساس تلاش می شود تا با بررسی های صورت گرفته در پژوهش حاضر نمادگرایی نقش مایه های تزیینی بنا بر اساس حکمت اسلامی مورد مطالعه قرار گیرد. روش پژوهش این مقاله، به صورت مطالعه ی توصیفی- تحلیلی موضوع مورد نظر است که در آن از ابزار گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و کتابخانه ای و نیز شواهد میدانی بهره برده شده است. با توجه به بررسی های صورت گرفته در این مقاله، می توان چنین اظهار داشت که به نظر میرسد بازتاب عقاید عارفانه و شیعی در قالب نمادهایی که به مفهوم امامت و راهنمایی و دستگیری اشاره می کنند، در نقوش نمادین بنای روشن آباد پر رنگ ترین دست آویز تزیینات بوده اند.