بررسی ارتباط بینHbA1c و میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی نوع II در استان اصفهان

افزایش بیماری های کلیوی تا حدودی به افزایش شیوع بیماری دیابت برمی گردد. دیابت نوع دو اغلب در بزرگسالان رخ می دهد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط بین HbA1c و میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی نوع II در استان اصفهان به روش های بیوشیمیایی است.

در این بررسی 50 نفر بیماران مبتلا به دیابت نوع II و 50 فرد سالم نمونه گیری خون انجام شد. همچنین جهت سنجش میزان میکروآلبومین از هر دو گروه نمونه ادرار 24 ساعته جمع آوری شد. سپس میزان HbA1c با استفاده از روش HPLC و میزان میکروآلبومین نمونه ادرار توسط متد Immunoturbidimetric اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های نرم افزار SPSS انجام گرفت. مقایسه داده های کمی با استفاده از آزمون تی، داده های کیفی با آ، داده های کیفی با آزمون مجزور کای و U Mann Whiteny انجام شد.

نتایج حاکی از آن است که با بالا رفتن میزان HbA1c  میزان دفع میکروآلبومین نیز در بیماران دیابتی نوع II افزایش می یابد. هم چنین شاخص های بیوشیمیایی نظیر FBS، BUN، Cr، U.Acid، پتاسیم، آلبومین سرم در گروه بیماران به صورت معنی داری بیش تر از گروه کنترل مشاهده گردید.

با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق می توان این گونه نتیجه گرفت که دیابت قندی نوع دو باعث ایجاد اختلال در دفع میکروآلبومین از کلیه می شود. هم چنین بررسی میزان HbA1c یک پارامتر مفید در ارزیابی بیماری دیابت نوع دو باشد.