شیوه های فرزند پروری مادران و ارتباط آن با مشکلات هیجانی- رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مراجعه کننده به مرکز اوتیسم دانشگاه علوم پزشکی تبریز

شیوع اختلالات طیف اوتیسم در ایران در حال افزایش بوده و مادران این کودکان با چالش های بسیاری مواجه می باشند. یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر مشکلات هیجانی-رفتاری در کودکان، سبک فرزندپروری والدین خصوصا مادر می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط شیوه های فرزند پروری مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با مشکلات هیجانی رفتاری این کودکان می باشد.

این مطالعه توصیفی- همبستگی در سال 1397 بر روی 146 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (4 تا 13 ساله) مراجعه کننده به مراکز اوتیسم وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت. روش نمونه گیری به روش در دسترس بود. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد شیوه های فرزند پروری بامریند و پرسشنامه مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان  (Child Behavior Checklist) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 21 و با روش های فروانی، درصد و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها نشان داد که شیوه غالب فرزندپروری مادران مقتدرانه است. همچنین، همه کودکان دارای مشکلات هیجانی رفتاری هستند، اما 63 % کودکان در محدوده غیر بالینی و 37 % کودکان در محدوده بالینی قرار دارند. فقط شیوه فرزند پروری مقتدرانه با خرده مقیاس های اضطراب، مشکلات جسمانی و رفتار پرخاشگری ارتباط آماری معنی دار داشت (p<0/05).

با توجه به میزان بالای مشکلات هیجانی رفتاری و ارتباط بین برخی خرده مقیاس های آن با شیوه های فرزندپروری، لازم است در خصوص ماهیت و ویژگی های اختلالات طیف اوتیسم به مادران آن ها آموزش کافی داده شود تا اطلاعات و ادراک آنان از رفتارهای مشکل ساز فرزندشان افزایش یابد و با شناخت و آگاهی بیشتری با فرزندشان برخورد کنند. در این راستا برگزاری برنامه های آموزشی مدون والدمحور و خانواده محور برای این گروه از مادران پیشنهاد می گردد.