بررسی تاثیر استقرار مراکز آموزش عالی به عنوان پروژه های محرک توسعه در بافت های تاریخی (مطالعه موردی: تاثیر دانشگاه هنر (مجموعه پردیس باغ ملی) بر بافت شهری پیرامون آن*)

امروزه پروژه های محرک توسعه شهری و به ویژه مراکز آموزشی بزرگ مقیاس به دلیل دارا بودن ظرفیت های بالقوه فرهنگی و ارایه خدمات در سطح بالای جامعه شهری از جمله راهبرد های جدید توسعه مجدد و پایداری شهری محسوب می شوند. با این توصیف این تحقیق به دنبال آن است تا مشخص سازد که دانشگاه هنر به عنوان یک پروژه محرک توسعه، در صورت استقرار کامل در محدوده باغ ملی (منطقه 12) شهر تهران، چه تاثیری بر بافت پیرامون خود خواهد داشت. در این تحقیق از روش تحلیلی و توصیفی به صورت ترکیبی و نیز در بخش تحلیل از روش تحلیل عاملی استفاده شده و جامعه‎ آماری شامل دو گروه متخصصان و شهروندان یا ذینفعان را در بر می گیرد. یافته های میدانی نشان می دهد هر دو گروه به تاثیر استقرار کامل دانشگاه بر روی عوامل کالبدی، زیرساخت ها و تغییر نگرش نسبت به محیط اتفاق نظر داشته و تاثیر آن را قابل توجه می دانند. همچنین کمترین تاثیر پذیری را بر توسعه و بهبود مسایل اقتصادی منطقه دانسته و نقش دانشگاه در ارتباط با بهبود تعاملات میان مردم و مسیولان شهری نیز به زعم هر دو گروه در رتبه پایینی قرار می گیرند.