معرفی و تصحیح نسخه خطی رساله ای در عرفان تالیف شیخ حیدر نجفی

صوفیان از آغاز تاریخ تصوف، درباره اصول مکتب خود آثاری نگاشتند و به مسایل و مباحث مختلف تصوف پرداختند که می توان آن ها را دستینه (manual) نامید. احیا و تصحیح نسخه های خطی با هدف حفظ آرا و نگاهداشت معرفت ایرانی و اسلامی، از اهمیت فراوانی برخوردار است. نوشتار حاضر، ضمن معرفی و تصحیح رساله ای کوتاه از یکی از عارفان به نام شیخ حیدر نجفی، به بیان درون مایه ها و اعتقادات و مبانی عرفانی وی پرداخته است. این نسخه منحصربه فرد به شماره 196/4 در کتابخانه مرکزی دانشگاه اصفهان نگهداری می شود. این رساله کوچک در وصول به مقامات عالیه و به خواست پدر شیخ حیدر به تالیف در آمده است. هدف از نگارش آن اتصال و معرفت حق بوده و محور اصلی آموزه های عرفانی آن بر «محبت» مستقر شده است. در این مطالعه، ضمن تصحیح نسخه خطی دستینه ای قرن سیزدهمی از حیدر نجفی، به بررسی ویژگی های سبک شناسانه آن پرداخته شده است. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که در قرون اخیر علاوه بر رسوخ ابتذال و گمراهی در فرقه های تصوف، هنوز هم اندیشه های متعالی و هماهنگی شریعت و طریقت در حافظه برخی از راهروان این مسیر به جا مانده است.