تعلیق در «برهوت عشق» و «سنگی بر گوری»

ادبیات تطبیقی تصویر و انعکاس ادبیات و فرهنگ ملتی است در ملت یا ملت های دیگر. ادبیات تطبیقی پلی است که فرهنگ ها و ملل مختلف را به هم متصل می کند، از تاثیرپذیری ها و تاثیرگذاری ها میان ادبیات ملی یک کشور و دیگر کشورها سخن می گوید، پنجره های جدیدی را برای نگاه کردن به جهان می گشاید و زمینه را برای خروج ادبیات بومی از انزوا و عزلت فراهم می سازد. در این مقاله از تبلور واقع گرایی، مضامین مشابه، مشابهت های سبک اجتماعی، فرهنگی، داستانی و بافت متن در برهوت عشق اثر فرانسوا موریاک و سنگی بر  گوری اثر جلال آل احمد سخن می گوییم و اینکه زبان آل احمد و موریاک، بیان رنج انسان هاست. موریاک و آل احمد وارد روح های عاری از عشق، گناه کاران و سرگشتگان می شوند و موقعیت ها، آمال، خواسته ها و شرایط اجتماعی آن ها را تجزیه وتحلیل می کنند. هر دو نویسنده معتقدند که موقعیت ها انسان ها را تحت کنترل خود دارند، موقعیت ها و شرایط موجود هستند که این شخصیت ها را مجبور می کنند تا بعضی از اعمال را انجام دهند، بدین دلیل این شخصیت ها سرگشته و گمراه شده اند و علت سرگشتگی آن ها موقعیت ها و شرایط موجود بوده است. مقاله حاضر به شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی مضمونی و تطبیقی این دو اثر می پردازد. یافته های تحقیق نشانگر این است که زندگی برای شخصیت های این دو نویسنده زندانی است ابدی، گریزی از سرنوشت نیست و ما همواره مغلوب سرنوشت هستیم. در تابلوی تنهایی انسان، شخصیت ها به حد و مرزهای خود و ضعف خویش در مقابل سرنوشت، آگاهی می یابند.