اثربخشی فعالیت بدنی بر ابعاد کیفیت زندگی افراد مبتلا به پرفشاری خون

با توجه به اثرات گسترده بیماری پرفشاری خون بر فاکتورهای سلامتی و تاثیر آن بر کیفیت زندگی افراد مبتلا و از آن جایی که اثرات سودمند فعالیت بدنی و ورزش بر سیستم های فیزیولوژیک بدن از جمله سیستم قلبی - عروقی به اثبات رسیده است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام شد.

جامعه آماری تحقیق را کلیه بیماران مبتلا به پرفشاری خون، مراجعه کننده به بخش های قلب و عروق بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در زمستان 1397 تشکیل می دهد که از بین این بیماران، 140 نفر(70 بیمار فعال مبتلا به پرفشاری خون و 70 بیمار غیرفعال مبتلا به پرفشاری خون) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. معیار ورود نمونه در پژوهش، تشخیص قطعی ابتلا به بیماری پرفشاری خون توسط پزشک متخصص که حداقل یکسال از تشخیص بیماری آن ها گذشته باشد. افرادی که حداقل دو جلسه در هفته و هر جلسه حداقل 45 دقیقه فعالیت جسمانی منظم داشتند، به عنوان افراد داری فعالیت بدنی و فعال انتخاب شدند.برای گردآوری اطلاعات از  پرسشنامه های جمعیت شناختی و کیفیت زندگی وار و شربون (1992) استفاده شد.

نتایج آزمون t مستقل نشان داد، تفاوت معنی داری بین میانگین کیفیت زندگی افراد فعال مبتلا به پرفشاری خون و افراد غیرفعال مبتلا به پرفشاری خون، به نفع گروه فعال وجود دارد (05/0 <p).

با توجه به نتایج مطالعه حاضر که نشان دهنده اثرگذاری فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون می باشد، می توان بیان کرد، تمرین جسمانی و ورزشی می تواند به عنوان یک روش درمانی موثر برای ارتقاء سلامتی و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به پرفشاری خون مورد استفاده قرار گیرد.