مقایسه میزان بروز تهوع و استفراغ پس از عمل در جراحی برداشت سنگ کلیه از راه پوست با دو روش سوپاین و پرون: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

تهوع و استفراغ یکی از شایع‎ترین عوارض بیهوشی می‎باشد که می‎تواند باعث نارضایتی در بیماران شود. امروزه عمل جراحی پرکوتانیوس نفرولیتوتومی یکی از  کم تهاجم‎ترین روش‎های جراحی است که می توان با کاهش عوارض بعد از عمل این روش را بهینه‎تر کرد. بنابراین مطالعه حاضر  با هدف بررسی وضعیت سوپاین و پرون بر میزان تهوع و استفراغ پس از عمل انجام شده است.

این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 200 بیمار در 4 گروه (50 نفری:A  3سی سی مارکایین 5/0% نخاعی در حالت سوپاین، گروه B:  2سی سی مارکایین 5/0% نخاعی + 20 میکروگرم فنتانیل در حالت سوپاین، گروه C: 3سی سی مارکایین 5/0% نخاعی در حالت پرون، گروه D: 2سی سی مارکایین 5/0% نخاعی + 20 میکروگرم فنتانیل در حالت پرون  انجام شد. میزان تهوع و استفراغ در ریکاوری و 6 ساعت بعد از عمل، میزان ضربان قلب و فشارخون بیماران قبل و بعد از انجام بی حسی اسپاینال، دقایق 10 و 15 حین عمل، در ریکاوری و پس از خروج از ریکاوری مورد سنجش قرار گرفت.

بیشترین میزان تهوع و استفراغ در ریکاوری به ترتیب در گروه های A (44%) C (28%)،D (14%) و B (12%) بود. بین دو روش سوپاین و پرون پوزیشن با دوزهای متفاوت مارکایین از لحاظ تهوع و استفراغ در ریکاوری، تفاوت معنی دار وجود نداشت (05/0>p). بین دو روش سوپاین و پرون پوزیشن با دوزهای متفاوت مارکایین از لحاظ استفاده از مخدر حین عمل و بعد از عمل تفاوت معنی دار وجود نداشت (05/0>p).

با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که بیشترین میزان تهوع و استفراغ در حین انتقال به ریکاوری بوده و بیشترین خطر مربوط به پوزیشن سوپاین است؛ اگرچه در سایر موارد بین تهوع و استفراغ و سایر متغیرها رابطه معنی داری مشاهده نشد.