مقایسه واکسن های اتوژن و تجاری آنفلوانزای H9N2 پرندگان در برابر چالش با ویروس غالب جدید

پیشینه: آنفلوانزای پرندگان (AI) که توسط تحت تیپ H9N2 ایجاد می شود یک بیماری ویروسی شایع با خسارات اقتصادی فراوان از طریق تظاهرات قابل توجه تنفسی و گوارشی در مزارع پرورش طیور است. میزان ایمنی ایجاد شده توسط یک واکسن به طور عمده به سطح شباهت آنتی ژنی بین سویه چالش و سویه واکسن بستگی دارد. 

 هدف این مطالعه بررسی اثر احتمالی تغییرات آنتی ژنی مداوم رخ داده در ویروس های در حال گردش ایران از سال 1998 بر تاثیرات واکسن های تجاری تهیه شده از بذرهای همه گیری های قبل برای مهار میزان تکثیر ویروس در ارگان های هدف جوجه های گوشتی چالش داده شده با جدایه های اخیر، می باشد. 

 نود قطعه جوجه گوشتی در سن یک روزگی به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند و با واکسن های اتوژن یا تجاری (A یا B) واکسینه شدند. دو گروه باقیمانده شامل گروه بدون واکسیناسیون و گروه چالش بود. واکنش زنجیره ای پلیمراز زمان حقیقی (qRT-PCR) بر روی نمونه های نای و مدفوع جوجه های چالش داده شده با ویروس H9N2 جدید جهت تعیین تکثیر ویروس انجام شد. همچنین آنتی بادی های هومورال توسط آزمون آگلوتیناسیون مهاری (HI) ارزیابی شدند. 

 تفاوت معنی داری در تکثیر ویروس H9N2 در نای بین گروه های واکسینه شده در روز 5 پس از چالش (DPC) وجود نداشت، اما در روز 15 پس از چالش، واکسن اتوژن در مقایسه با واکسن های تجاری به طور معنی داری تکثیر ویروس را کاهش داد (P≤0.05). تفاوت معنی داری در میزان ویروس سواب مدفوعی، بین گروه واکسن اتوژن و واکسن تجاری A مشاهده نشد و هر دو واکسن به طور معنی داری موجب مهار تکثیر ویروس در مقایسه با گروه واکسینه نشده، شدند (P≤0.05). همچنین، واکسن اتوژن بیشترین تیتر HI را باعث می شود. نتیجه گیری: واکسن های غیر فعال شده که از جدایه های همه گیری های قبلی تهیه می شوند چندان قادر به ایجاد ایمنی مناسب بر علیه ویروس های H9N2 اخیر نیستند. به نظر می رسد اکنون زمان تغییر واکسن ها با استفاده از جدایه های جدید است که شباهت آنتی ژنی بیشتری با ویروس های H9N2 جدید در حال گردش در منطقه دارند.