تاثیر دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب زنان سالمند

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب زنان سالمند بود.

در این پژوهش نیمه تجربی 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال به صورت داوطلبانه و دردسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. تکلیف شامل حفظ تعادل بر روی دستگاه تعادل سنج بایودکس بود. از هر کدام از آزمودنی ها خواسته شد در 2 شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی 3 سطح صفحه تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. از دستگاه الکترومایوگرافی مگاوین برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلانی در عضلات دوقلوی خارجی، نازک نیی بلند، راست رانی و دو سر رانی استفاده شد و شاخص جذر میانگین مربعات از سیگنال ثبت شده عضلات استخراج شد. مدت زمان هر آزمون 20 ثانیه و زمان استراحت بین آزمون ها 20 ثانیه بود.

یافته ها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی فعالیت الکتریکی عضلات دوقلو (01/0 =P)، راست رانی (001/0>P)، دوسر ران (028/0=P) و نازک نیی بلند (001/0=P) افزایش معنی دار داشت و در شرایط با بازخورد بینایی در مقایسه با شرایط بدون بازخورد بینایی، فعالیت الکتریکی عضلات راست رانی (001/0>P)، نازک نیی بلند (01/0 =P) و دو سر ران (001/0 >P) افزایش معنی دار داشت.

به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی و ارایه بازخورد بینایی فعالیت الکتریکی عضلات را افزایش داد.