بررسی تاثیر متوکلوپرامید بر کاهش رفلکس تهوع ناشی از قالب گیری

یکی از نگرانی های دندان پزشکان بروز رفلکس تهوع بیماران هنگام قالب گیری است که منجر به محدودیت توانایی بیمار در پذیرش اعمال دندانپزشکی می شود. یکی از روش های دارویی استفاده از متوکلوپرامید است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر متوکلوپرامید بر رفلکس تهوع هنگام قالب گیری بر روی بیماران بخش پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی طی سال های 1397 و 1398 می باشد

تحقیق به روش کارآزمایی بالینی (از نوع مقایسه قبل و بعد) بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش ثابت دانشکده دندانپزشکی انجام گرفت. بیماران باید از لحاظ پزشکی سالم بوده، هیچ گونه سابقه حساسیت دارویی یا آلرژی نداشته و هیچ یک از موارد منع مصرف و احتیاط مصرف متوکلوپرامید را نداشته باشند  و هنگام قالب گیری حالت تهوع آنها براساس معیار VAS بالای 5 باشد. شدت تهوع حین قالب گیری پیش از تجویز دارو ثبت شد. سپس یک میلی لیتر (25 قطره) حاوی 4 میلی گرم متوکلوپرامید به همراه یک میلی گرم سدیم ساخارین به عنوان شیرین کننده تجویز شد. بعد از نیم ساعت مجددا شدت رفلکس تهوع حین قالب گیری ثبت گردید. میزان تغییر در شدت رفلکس تهوع با معیار VAS با آزمون آماری McNemar در محیط نرم افزاری SPSS V25 مورد بررسی قرار گرفت.

  تحقیق روی تعداد 28 نفر واجد شرایط، 4/46 درصد مرد و 7/53 درصد زن و در سنین 25 تا 56 سال که همگی رفلکس تهوع ناشی از قالب گیری رتبه بیشتر از 5 را داشتند انجام گرفت، بعد از استفاده از قطره متوکلوپرامید صد درصد بیماران شدت رفلکس تهوع 5 یا کمتر داشتند (0/0001 ˂ P). میزان رفلکس تهوع پیش و پس از تجویز متوکلوپرامید به ترتیب برابر با  3/3 ± 9/7 و 1/4 ± 3/1 بود.

 بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد که تجویز متوکلوپرامید می تواند موجب کاهش رفلکس تهوع ناشی از قالب گیری در دندانپزشکی شود.