بررسی بیان گیرنده فاکتور رشدی اپیدرمال (EGFR) در کیستهای ادنتوژنیک : مطالعه مقایسه ای بین کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست

در مقایسه با کیست دنتی ژروس، ادنتوژنیک کراتوسیستیک یک شکل منحصر به فرد از کیست های رشدی- تکاملی با ویژگی های هیستوپاتولوژیک و رفتار بالینی خاص است. با توجه نقش تعیین کننده ی  گیرنده فاکتور رشدی اپیدرمال (EGFR) در پرولیفراسیون و بقای سلولی و وجود نتایج منتاقض در مطالعات پیشین در خصوص بیان این نشانگر در کیست های ادنتوژنیک مطالعه حاضر با هدف بررسی این فاکتور در کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیستیک به عنوان دو ضایعه با تغییرات نیوپلاستیک بیشتر انجام شد.

در این مطالعه تجربی در مجموع 49 نمونه (23 عدد کیست دنتی ژروس و 26 عدد ادنتوژنیک کراتوسیست) مورد بررسی قرار گرفت و رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی EGFR برروی مقاطع بافتی نمونه های مذکور انجام شد. ارزیابی بیان EGFR  طبق روش توصیف شده Tie-Jun Li و همکاران صورت گرفت.  در ضمن رنگ پذیری سلول های اپی تلیالی بر اساس محل (Basal layers،  Suprabasal & basal layersو All layers) نیز در مقاطع میکروسکوپی ارزیابی گردید.جهت تحلیل آماری یافته ها از آزمون های Mann-Whitney و  T-test، Chi-Square استفاده شد.

در مطالعه حاضر مشاهده شد که از 49 نمونه مورد بررسی، میانگین درصد بروز EGFR در کیست دنتی ژروس برابر با 97/17±20/58  و در نمونه های ادنتوژنیک کراتوسیست برابر با 27/19±05/78 بود. (001/0=P) اختلاف آماری معناداری بین کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست از لحاظ EGFR Score وجود نداشت.(144/0=P) همچنین بر اساس تفاوتی از لحاظ بروز EGFR در لایه بازال، لایه بازال و سوپرابازال و تمامی لایه ها در  کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست نیز مشاهده نشد. (524/0=P)

به نظر می رسد، میزان بیان نشانگر EGFR در ادنتوژنیک کراتوسیست به طور معناداری بیشتر از کیست دنتی ژروس بوده که می تواند توجیه کننده پتانسیل رشدی فزاینده ادنتوژنیک کراتو سیست باشد.