واکاوی برچگونگی توسعه ی روش های ارزیابی شاخص سبزینگی در مناظر شهری

در اواسط قرن بیستم میلادی، رشد سریع جمعیت شهرنشین و به دنبال آن، تراکم بالای ساختمانی، بیش از هر زمان دیگری توجه ویژه ی برنامه ریزان و طراحان شهری را به مقوله ی پوشش گیاهی شهری جلب کرد تا از این طریق بتوانند با کنترل عوامل مخرب زیست محیطی، همچون آلودگی هوا، تاثیرات ناشی از جزایر گرمایی شهری و دیگر آلودگی های منبعث از مناطق شهری، زمینه را برای ارتقاء کیفیت های روان شناختی محیطی شهرنشینان با درنظر گرفتن میزان مناسب سبزینگی در چشم اندازهای شهریشان به طور هم زمان فراهم کنند. در این راستا، روش ها و تکنیک های متفاوتی برای ارزیابی و تخمین کمیت فضاهای سبز و عملکرد آن ها گسترش یافته است. به دست آوردن شاخص های سبزینگی متعدد در موقعیت های گوناگون درراستای درک میزان تاثیرگذاری سبزینگی بر عملکردهای مناظر شهری ازجمله تلاش های متخصصان عرصه ی شهری در چند دهه ی اخیر بوده است که هریک با هدف و روشی متمایز ارایه شده اند. در تحقیق حاضر، با معرفی شاخص های گوناگون سبزینگی، سلسله مراتب شکل گیری، روش های ارزیابی و بیان نقاط ضعف و قوت هریک درخصوص اثرگذاری موثرشان در مناظر شهری، این نتیجه حاصل شده است که روش های عینی با نگاه سه بعدی مزیت بیشتری درمقایسه با روش های ذهنی و همچنین روش های عینی با نگاه دوبعدی دارند؛ زیرا به واقعیت موجود نزدیک تر و عاری از مشکلات روش های ذهنی هستند.