رابطه بین فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی: نقش واسطه ای انعطاف پذیری روان شناختی
هدف این پژوهش تعیین روابط ساختاری بین فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی با واسطهگری انعطافپذیری روانی دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی خوشهای چندمرحلهای، 352 دانشجو از واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انتخاب شدند و به پرسشنامه باورهای فراشناخت (ولز و کارترایتهاوتون، 2004)، مقیاس فراهیجان (میتمانسگروبر، بک، هوفر و شوبلر، 2009)، پرسشنامه پذیرش و عملنسخه دو (بند و دیگران، 2011) و مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) پاسخ دادند. برای بررسی برازش دادهها با مدل مفروض نخست، از روش تحلیل عاملی تاییدی جهت ارزیابی برازندگی الگوهای اندازه گیری و سپس از روش مدلیابی معادلات ساختاری به منظور بررسی برازندگی مدل ساختاری استفاده شد. یافتههای حاصل از بررسی شاخصهای برازش مدل نشان دهنده برازش مطلوب مدل مفروض برای دادهها بود؛ یعنی رابطه بین هریک از سازههای فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی با واسطهگری انعطافپذیری روانی، بیشتر از رابطه مستقیم آن ها با تحمل پریشانی بود. درمجموع، نتایج این پژوهش بیانگر اهمیت نقش واسطهای تحمل پریشانی در رابطه بین فراشناخت و فراهیجان با تحمل پریشانی بود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.