ارتباط نوروپاتی محیطی و پارگی گسترده روتاتورکاف قبل و بعد از عمل

در مطالعات گذشته بیان شده است که ممکن است ارتباط و همبستگی بین پارگی وسیع روتاتور کاف (RCT) و نوروپاتی محیطی وجود داشته باشد. در هر حال، یافته های مطالعات قبلی به حدی متناقض و گیج کننده است که انجام مطالعات بیشتر در این زمینه را ضروری می کند. در مطالعه آینده نگر حاضر ما به بررسی شیوع نوروپاتی محیطی در بیماران دچار RCT وسیع رداختیم. بعلاوه تاثیر ترمیم جراحی این پارگی بر بهبودی نوروپاتی را ارزیابی نمودیم.

در این مطالعه 58 بیمار دچار RCT وسیع بررسی شدند. تمام بیماران تحت ترمیم آرتروسکوپیک با استفاده از anchor suture قرار گرفتند. قبل از جراحی، EMG/NCV برای بررسی وجود نوروپاتی انجام شد. بعلاوه قبل و پس از جراحی، quick DASH score برای تمام بیماران تکمیل شد و شدت درد با استفاده از visual analogue scale (VAS) اندازه گیری شد. بیماران 6 ماه پیگیری شدند. در ویزیت نهایی، مجددا EMG/NCV برای افراد دچار نوروپاتی انجام شد.

بطور کلی 8 بیمار دچار نوروپاتی مشاهده شدند (5/13%) که از این تعداد 5 مورد نوروپاتی سوپرااسکاپولار، 2 مورد نوروپاتی upper trunk و یک مورد نوروپاتی آگزیلاری بود. در معاینات ویزیت نهایی مشاهده گردید که همه موارد به جز یک نوروپاتی سوپرااسکاپولار و یک نوروپاتی upper trunk بهبود یافتند. در ویزیت نهایی مشاهده گردید که میانگین quick DASH score (از 6/72 به 7/19) و شدت درد (از 3/5 به 1/1) بطور معناداری کاهش پیدا کرد (001/0>p). در ویزیت نهایی مهم ترین شکایت بیماران، محدودیت دامنه حرکتی بود که در 11 نفر دیده شد (19%). همچنین سه بیمار از احساس درد شکایت داشتند که دو نفر از آن ها افرادی بودند که نوروپاتی آن ها بهبود نیافته بود.

اسکیرینینگ دقیق از نظر آسیب های نورولوژی در تمام بیماران دچار RCT گسترده و بررسی های electromyographic در افراد مشکوک به نوروپاتی قبل از جراحی ترمیم روتاتور کاف توصیه میشود.