مقایسه تغییرات نیتریک اکساید بافت هیپوکمپ و حس درد رت های نر مدل پارکینسونی متعاقب 6 هفته تمرینات تداومی و تناوبی

نیتریک اکساید علاوه بر نقش های مفیدی که در بدن دارد، اما سنتز بیش از حد آن باعث ایجاد بیماری های نورودژنراتیو می شود، بنابراین هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تغییرات نیتریک اکساید بافت هیپوکمپ و حس درد رت های نر مدل پارکینسونی متعاقب 6 هفته تمرینات تداومی و تناوبی بود.

در این پژوهش که از نوع تحقیقات تجربی بود از 24 سر رت نر نژاد ویستار استفاده شد. آزمودنی ها با استفاده از رزرپین به پارکینسون مبتلا شدند، سپس در 4 گروه تقسیم شدند.تمرینات هوازی به مدت 6 هفته و هر هفته 5 جلسه اجرا شد، که مدت تمرین از هفته اول تا ششم، روزانه طوری افزایش یافت که از 15 دقیقه در روز اول به 40 دقیقه در هفته ششم رسید، گروه تمرین تناوبی مدت زمان مشخص شده تمرین را در هفته نخست در دو نوبت در هفته های دوم تا چهارم در چهار نوبت و در هفته های پنجم تا ششم در شش نوبت اجرا کردند، در پایان 6 هفته حس درد با استفاده از آزمون فرمالین اندازه گیری سپس رت ها کشته شدند،و بافت هیپوکمپ جدا، و نیتریک اکساید با استفاده از روش الایزا و کیت های مخصوص اندازه گیری شد. نتایج با استفاده نرم افزار spss نسخه 19 و با استفاده  از آزمون تحلیل واریانسیک راهه و آزمون تعقیبیLSDتجزیه وتحلیل شد.

نتایج نشان داد بیماری پارکینسون باعث افزایش سطوح نیتریک اکساید می شود (0/05  ≤p). که تمرینات هوازی تداومی و تناوبی باعث کاهش نیتریک اکساید می شود (0/05 ≤p). نشان داده شد بین دو گروه تمرینی اختلاف معنی داری وجود ندارد (0/68≤ P). هم چنین گروه کنترل پارکینسون افزایش درد معنی داری نسبت به گروه کنترل سالم نشان داد (0/01 ≤p). دو نوع تمرین باعث کاهش میزان احساس درد شد (0/05 ≤p)، که بین دو گروه تمرینی اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/23 ≤p).

 بر اساس یافته های این پژوهش، تمرینات هوازی تداومی و تناوبی باعث کاهش سطوح نیتریک اکساید و احساس درد در رت های مدل پارکینسونی شد.