مقایسه اثر تمرینات تناوبی هوازی، مقاومتی و موازی بر میزان لپتین سرم و مقاومت انسولین در زنان دارای اضافه وزن

 لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می کند. به نظر می رسد که فعالیت بدنی می تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود.

در این پژوهش نیمه تجربی، 40 زن داوطلب به صورت تصادفی به گروه های (در هر گروه 10 نفر) کنترل بدون تمرین، تمرین هوازی متناوب، تمرین مقاومتی، یا موازی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرینی 12 هفته تمرین نظارت شده را سه بار در هفته انجام دادند، در حالی که گروه کنترل سبک زندگی بی تحرک خود را حفظ کرد. مقاومت به انسولین و لپتین توسط ارزیابی نمونه خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته مداخله ارزیابی شدند. تمامی داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 ارزیابی و سطح معنی داری کمتر از 05/0p< تنظیم شد.

در ابتدا، قند خون ناشتا، انسولین، HOMA-IR و لپتین تفاوت معنی داری را بین گروه ها نداشتند. قند خون ناشتا در گروه موازی بهبود یافت (005/0=p)، اما در سایر گروه ها این تغییرات دیده نشد. از جهتی دیگر، انسولین، HOMA-IR و لپتین در طول مطالعه تغییر نکردند.

به طور خلاصه، برای بهبود قند خون ناشتا، تمرین موازی موثر تر از تمرین هوازی یا مقاومتی بود.