پیشنهاد الگوریتم تصمیم گیری انتخاب مناطق تحت حفاظت ساحلی-دریایی در جنوب ایران: مطالعه استان هرمزگان

با توجه به اهمیت مناطق ساحلی-دریایی و حساسیت بالای آن، طرح های مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی برای مدیریت و استفاده پایدار از این منابع در سطح جهانی تعریف و تحدید حدود شده است که استفاده از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره، برای نیل به این اهداف معمول است. معیارهای انتخاب این مناطق در ایران، نیاز به بازنگری دارد تا دستورالعملی واحد بر اساس شرایط کنونی تدوین شود. در تحقیق حاضر، نتایج آخرین تحقیقات که اولویت معرف بودن زیستگاه ها را با روش AHP و درجه حساسیت نسبت به عوامل بیرونی را با روش ANP تعیین کرده اند، تلفیق شده و اولویت نهایی معرف بودن به دست آمد. سپس با توجه به اکوریژن های تعیین شده در تحقیقات پیشین، اولویت زیستگاه ها بر اساس اکوریژن ها تعیین گردید. سپس وضعیت حفاظتی کدهای نهایی در کل منطقه و در هر اکوریژن به دست آمد. نتایج نشان داد که کل منطقه مورد مطالعه از نظر حفاظتی کامل بوده و اکوریژن تنگه هرمز دارای بیشترین تنوع زیستگاهی، بیشترین تنش زایی و بهترین وضعیت حفاظتی است. آنالیز حساسیت مدل ها، نسبت به تغییر هیچ یک از معیارها حساسیتی نشان نداد. از آنجا که بخشی از اکوریژن های شمال خلیج فارس و مکران در استان هرمزگان قرار ندارند، قضاوت نهایی در مورد آنها انجام نشد. سپس کاربری های بالقوه در سطح استان تعریف شده و الگوریتم تصمیم گیری برای مناطق ساحلی-دریایی جنوب ایران به دست آمد.