تاثیر آموزش خودمدیریتی بر استرس، سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو

دیابت یک بیماری مزمن، پیشرونده و با شیوع بالا است که آموزش به بیماران دیابتی نقش مهمی در بهبود وضعیت زندگی آنان دارد. در نتیجه، هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش خودمدیریتی بر استرس، سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو بود.

مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ورامین در سال 1398 بودند. نمونه پژوهش 60 نفر بود که پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های استرس و سلامت روان و مقیاس تجدیدنظرشده رفتارهای خودمراقبتی دیابت بودند. داده ها با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر وضعیت های جنسیت، سن، تاهل و تحصیلات تفاوت معنی داری نداشتند (0/05<P). همچنین، گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر استرس، سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی تفاوت معنی داری نداشتند (0/05<P)، اما گروه ها در مرحله پس آزمون از نظر هر سه متغیر تفاوت معنی داری داشتند (0/001>P). به عبارت دیگر، آموزش خودمدیریتی باعث کاهش استرس و افزایش سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو شد (0/001>P).

نتایج نشان دهنده تاثیر آموزش خودمدیریتی بر کاهش استرس و افزایش سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت در حوزه سلامت بیماران دیابتی می توانند از روش آموزش خودمدیریتی در کنار سایر روش های آموزشی برای بهبود ویژگی های روانشناختی آنان استفاده کنند.