تاثیر تمرینات تناوبی پر شدت بر میزان فیبریلاسیون دهلیزی، فاکتور رشدی فیبروبلاستی 23 و پروتئین Klotho در رت های نر مبتلا به نارسایی کلیوی

مشکلات قلبی- عروقی و فیبریلاسیون دهلیزی یکی از شایع ترین عوارض ثانویه در بیماران همودیالیزی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی نقش تمرین تناوبی پر شدت بر میزان فیبریلاسیون دهلیزی، فاکتور رشدی فیبروبلاستی 23 و پروتئین کلوتو در رت های مبتلا به بیمار کلیوی می باشد.

در این مطالعه تجربی 30 موش صحرایی نر ویستار (8-7 هفته) به طور تصادفی در سه گروه تمرین، کنترل و شم تقسیم شده است. موش های گروه تمرین و کنترل بعد از ایجاد عارضه کلیوی از طریق روش جراحیNx  5/6 وارد پروتکل تحقیق شدند. پروتکل تمرینی به صورت تمرینات تناوبی پر شدت (85% حداکثر اکسیژن مصرفی) بر روی تردمیل 8 هفته و در هر هفته 3 جلسه انجام شد. فیبریلاسیون دهلیزی، فاکتور رشدی فیبروبلاستی 23، پروتئین کلوتو و دیگر پارامترهای درگیر در انتهای پروتکل در هر سه گروه اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار 16   version SPSS و از طریق آزمون تحلیل واریانس یک راهه و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تفاوت بین گروهی در سطح 0/05> P استفاده شد.

تمرین تناوبی توانست در میزان فیبریلاسیون دهلیزی بین گروه تمرین و کنترل تفاوت معنی دار ایجاد کند (0/05<P). پروتئین کلوتو نیز در گروه تمرین افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت. با این حال فاکتور رشدی فیبروبلاستی 23 بین گروه تمرین و کنترل از تفاوت معنی داری برخوردار نبود (0/05>P).

 تمرینات تناوبی پر شدت توانست بر فیبریلاسیون دهلیزی ایجاد شده در بیماران کلیوی اثر کاهشی موثری داشته باشد. با این حال در روند این بهبود تغییرات فاکتور رشدی فیبروبلاستی 23 و فاکتورهای وابسته به آن کم تر و نقش پروتئین کلوتو دارای تاثیر بسزایی می باشد.