رابطه منبع کنترل و سیستم های فعال ساز و بازداری رفتاری با سلامت عمومی در سالمندان ساکن خانه های سالمند شهر دبی

 پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه منبع کنترل و سیستم های فعال ساز/بازداری رفتاری با سلامت عمومی در سالمندان ساکن  خانه های سالمندان شهر دبی بود.

در یک مطالعه مقطعی، 100 نفر از سالمندان (60 مرد و 40 زن) در دو خانه سالمندان به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسش نامه منبع کنترل، مقیاس های سیستم فعال ساز و سیستم بازداری رفتاری کارور و وایت و پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تجزیه وتحلیل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 بررسی شدند.

میانگین و انحراف استاندارد سن شرکت کنندگان مرد و زن به ترتیب 11.08±62.10 و 12.76±61.10 بود. همچنین میانگین و انحراف استاندارد نمرات منبع کنترل درونی، منبع کنترل بیرونی، سیستم فعال ساز رفتاری، سیستم بازداری رفتاری  و سلامت عمومی به ترتیب 3.214± 4.32، 3.98 ±5.51، 5.79 ± 29.66، 5.83 ± 8.45، 12.64 ± 15.08 بود. نتایج نشان داد که هر سه زیرمقیاس سیستم فعال سازی رفتاری، سیستم بازداری رفتاری، منبع کنترل بیرونی و درونی به شکل معناداری با سلامت عمومی در سطح معناداری (0.01>P) مرتبط بودند. سیستم فعال ساز و سه زیرمقیاس آن با زیرمقیاس سلامت عمومی شامل افسردگی در سطوح معناداری (0.01>P و 0.05>P) مرتبط بودند. سیستم بازداری رفتاری منبع کنترل درونی و بیرونی با همه چهار زیرمقیاس سلامت عمومی در سطح معناداری (0.01>P) رابطه معناداری داشتند.

سالمندان دارای منبع کنترل بیرونی و سیستم بازداری رفتاری، در معرض خطر بیشتری در ارتباط با مشکلات سلامت روان هستند، درحالی که سالمندان با سیستم فعال ساز رفتاری و منبع کنترل درونی، سلامت روان بهتری دارند.