بررسی رابطه هوش هیجانی با تنش شغلی و فرسودگی شغلی پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1393

پرستاران با به کارگیری هوش هیجانی با محیط اطراف خود و تنش شغلی، سازگاری بیشتری پیدا کرده و فرسودگی شغلی کمتری در محیط کار خواهند داشت. این مطالعه با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی با تنش شغلی و فرسودگی شغلی پرستاران بخش های مراقبت ویژه انجام شده است.

مطالعه حاضر توصیفی همبستگی از نوع مقطعی با  روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی روی 205 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی و درمانی (بهشتی، اکباتان، بعثت، فرشچیان، و فاطمیه) شهر همدان در سال1393 انجام شد. برای گردآوری اطلاعات از سه پرسش نامه هوش هیجانی بار-آن، تنش شغلی فیلیپ ال رایس، و فرسودگی شغلی مسلاچ استفاده کردیم.

پرستاران های مراقبت ویژه از میانگین نمره هوش هیجانی متوسط (12/71±233/11)، میانگین نمره تنش شغلی (14/16±169/30)، و میانگین نمره مولفه های فرسودگی شغلی شامل خستگی هیجانی (13/77±29/96)، مسخ شخصیت (8/87±11/55) و کفایت شخصی (11/85±35/78) برخوردار هستند. هوش هیجانی با تنش شغلی (0/28- r=؛ 0/01=P) و همچنین مولفه های فرسودگی شغلی خستگی هیجانی (0/44- r=؛ 0/01= P)، مسخ شخصیت (0/37- r=؛ 0/01=P)، و کفایت شخصی (0/37- r=؛ 0/01 =P) ارتباط معکوس و معنی داری داشت.

تنش شغلی می تواند منجر به آسیب های جسمی یا روانی شود و در طولانی مدت باعث ایجاد نتایج منفی در عملکرد پرستاران و بیمارستان شود و در بلندمدت منجر به فرسودگی شغلی در پرستاران و کاهش توانایی در توجه کردن به بیماران می شود. بنابراین، پیشنهاد می شود تمهیداتی همچون توجه به مفهوم هوش هیجانی و ارتقای آن در حرفه پرستاری برای پیشگیری از بروز چنین مشکلاتی در نظر گرفته شود.