مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب آوری بیماران قلبی مراجعه کننده به بخش بازتوانی قلب

اهداف یکی از مهم ترین عوامل مرگ ومیر در دنیا بیماری قلبی عروقی است. زمینه های زیستی و عوامل خطرساز جسمانی، انواع استرس ها و پریشانی ها، راهبردهای مقابله ای غیر کارآمد، رویدادهای پراسترس زندگی و همین طور سطح پایین تاب آوری در بروز و تشدید این بیماری نقش موثری دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب آوری بیماران قلبی مراجعه کننده به بخش بازتوانی قلب در سال1397-1398 است. مواد و روش ها این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. 45 نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش در دسترس انتخاب شدند و مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون (CD-RIS) را تکمیل کردند. مداخلات شامل هشت جلسه (گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) شصت دقیقه ای و ده جلسه (گروه تصویرسازی ذهنی هدایت شده) 45 دقیقه ای بود و برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بونفرونی در نسخه 22 نرم افزار SPSS اتفاده شد. یافته ها داده های به دست آمده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر نشان از اثربخشی معنادار هر دو روش بر افزایش تاب آوری بیماران قلبی دارد. همچنین، مقایسه زوجی گروه ها با استفاده از آزمون مقایسه های چندگانه بنفرونی نشان از اثربخشی بالاتر، بیشتر و معنی دار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با درمان تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب آوری (P<0/005) دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، به واسطه تمرکزش بر انعطاف پذیری روان شناختی موثرتر از درمان تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب آوری است. نتیجه گیری با توجه به نتایج این پژوهش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با فاکتور اصلی پذیرش، می تواند در گسترش مفهوم پذیرش با باورهای بیماران قلبی بر عدم کنترل بر زندگی، مقابله کند و میزان تاب آوری آنان را افزایش دهد. ضمنا پیگیری یک ماهه نتایج، نشان از پایداری و تقویت آن داشته است.