ارزیابی بیان Vegfa و Lif در زمان پذیرش آندومتری در مدل موش دیابتی تحت درمان با متفورمین و پیوگلیتازون

دیابت نوع دو یک سندرم متابولیک با شیوع بالا است که بر روی بزرگسالان و نیز زنان جوان در سن باروری تاثیر می گذارد. دیابت نوع دو ممکن است منجر به شکست در لانه گزینی شود که یکی از مهمترین علل از دست رفتن بارداری است.

هدف از این مطالعه تعیین اثرات دیابت نوع دو و دو داروی شایع آن، متفورمین و پیوگلیتازون بر بیان ژن های Lif و Vegfa به عنوان دو عامل اصلی در روند پذیرش در آندومتر رت می باشد.

القای دیابت توسط ترکیبی از نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین در رت های ویستار 8-6 هفته ای انجام شد و به دنبال آن درمان با متفورمین و پیوگلیتازون صورت گرفت. در نهایت بیان نسبی ژن و پروتئین Vegfa و Lif در بافت آندومتر با روش های Real-time qRT-PCR و Western blot اندازه گیری شد.

بیان Vegfa در رت های دیابتی به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. این افزایش بعد از درمان با پیوگلیتازون به طور قابل ملاحظه ای به حالت قبل برگشت. اما اثر متفورمین برکاهش بیان Vegfa معنی دار نبود. بیان Lif در گروه دیابتیک در هر دو سطح mRNA و پروتئین کاهش یافت و پس از درمان با متفورمین و پیوگلیتازون افزایش آن معنی دار بود.

بیان Vegfa و Lif در شرایط دیابتیک تحت تاثیر قرار گرفت که می تواند به عنوان یکی از دلایل عدم موفقیت لانه گزینی در بیماران دیابت نوع دو مطرح شود. همچنین این مطالعه نشان می دهد که پیوگلیتازون در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که از ناباروری رنج می برند می تواند انتخاب     مناسب تری باشد.