بررسی اثر هیپوتائورین بر لقاح و باروری داخل آزمایشگاهی اووسیت های حاصل از موش های مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک تجربی: مطالعه تجربی

در این مطالعه تجربی، اثر هیپوتایورین بر لقاح و باروری داخل آزمایشگاهی اووسیت های حاصل از موش های مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک تجربی طراحی و اجرا شد.

در این مطالعه تجربی، از موش های NMRI در سنین 6 تا 8 هفته استفاده شد. موش ها به دو گروه کنترل و PCOS تقسیم شدند. برای القاء PCOS تجربی، استرادیول والرات 100 میلی گرم بر کیلوگرم، به صورت داخل صفاقی تزریق شد. سپس برای تخمک گذاری ابتدا تزریق با 5/7 واحد PMSG در حجم 1/0 میلی لیتر و 48-46 ساعت بعد با تزریق 5/7 واحد hCG در حجم 1/0 میلی لیتر انجام شد. سرانجام، کورکومین 1/0، 1 و 10 میکرومولار به محیط کشت اووسیت های گروه PCOS اضافه شد و میزان رشد و توسعه جنینی در گروه های مختلف موردبررسی قرار گرفت (P<0/05).

اکثر رویان های متوقف شده دارای درصد بالایی از لیز و فراگمانتاسیون بوده و رویان های متوقف شده جزو تیپ I و II بودند. افزودن هیپوتایورین باعث کاهش میزان لیز و فراگمانتاسیون و کاهش درصد رویان های متوقف شده گردید. رویان های کم تر متوقف شده جزو تیپ III بودند (P<0/05). این بررسی نشان داد که µM 1 هیپوتایورین باعث افزایش درصد لقاح و µM 10 هیپوتایورین باعث افزایش درصد رویان های دوسلولی و هم چنین درصد بلاستوسیت ها را بیش تر افزایش داده اند (P<0/05).

نتایج نشان داد، افزودن غلظت های معین هیپوتایورین به عنوان ماده آنتی اکسیدانی، باعث بهبود و افزایش درصد لقاح و افزایش درصد رویان های دوسلولی می شود. هم چنین در افزایش درصد بلاستوسیست ها نیز می تواند مفید واقع شود.