تاثیر تمرین هوازی همراه با مکمل نانواوژنول بر بافت ناحیه گانگلیون ریشه پشتی و فاکتورهای التهابی در رت های مدل دیابتی به صورت نیمه تجربی

دیابت یکی از بیماری های مهم است که کیفیت زندگی افراد را به شدت کاهش می دهد و تخریبات نوروپاتی یا آسیب های عصبی ناشی از افزایش اکسیداسیون ناقص را به دنبال دارد. نانواوژنول یک مکمل گیاهی با خاصیت آنتی اکسیدانتی بالاست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی همراه با مکمل دهی نانواوژنول بر فاکتورهای التهابی TNF-a و IL-1B و تغییرات هیستولوژیک ناحیه گانگلیون ریشه پشتی [1] (DRG) رت های دیابتی بود.

25 سر رت نر نژاد ویستار 8 هفته ای، به 5 گروه: گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابتی، گروه دیابت+تمرین ورزشی، گروه دیابت+ نانواوژنول و گروه دیابت+تمرین ورزشی+ نانواوژنول تقسیم شدند. مدل دیابت با استفاده از استروپتوزوتوسین به صورت صفاقی به گروه های مربوطه، القا شد. مکمل نانو اوژنول نیز روزانه به موش های گروه های مربوطه به وسیله لوله از گلو به معده موش وارد شد. گروه های تمرینی نیز به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته با سرعت 30 متر بر دقیقه به تمرین ورزشی پرداختند.

القای دیابت با استفاده از استرپتوزوتوسین[2] (STZ) سبب به هم ریختن انسجام بافتی و سلولی در ناحیه DRG شد. در بررسی تغییرات ژنی نیز مشخص شد که فاکتورهای التهابی TNF-a و IL-1B افزایش معنی داری در ناحیه DRG در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل را نشان داده اند (p=0.001 برای هر دو متغیر). در بررسی مدالیته های درمانی نیز مشخص شد که تنها گروه دیابت+تمرین ورزشی+ نانواوژنول کاهش معنی داری را در TNF-a نسبت به گروه دیابت نشان داد (p=0.001).

با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد استفاده از مکمل نانواوژنول در کنار تمرین ورزشی در کنترل تخریبات عصبی دیابت با تنظیم منفی فاکتور التهابی TNF-a به ویژه در ناحیه DRG موثر باشد.