مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری (CBT) و آموزش مهارت های زندگی در ارتقای کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق سازش نیافته

کیفیت زندگی از حوزه های مهم تر مطالعاتی برنامه ریزی سلامت و رفاه است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری و آموزش مهارت های زندگی در ارتقای کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق سازش نیافته به منظور دستیابی به روش موثر در مداخلات پیش از طلاق و توان مندسازی زوجین بود.

این پژوهش کاربردی و مطالعه ای آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. از مراجعان دادگاه خانواده کرج در سال 1397، 45 زوج سازش نیافته به صورت هدف مند مبتنی بر ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش شامل زوج درمانی شناختی رفتاری و آموزش مهارت های زندگی  (15 زوج برای هر گروه) و یک گروه گواه (15 زوج) تخصیص یافتند. تعداد جلسات مشاوره برای گروه های آزمایش سه جلسه 90دقیقه ای به صورت هفتگی بود. ابزار گردآوری پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی 26سوالی (سازمان بهداشت جهانی، 1996) بود. داده ها ازطریق تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند. سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد.

 نتایج نشان داد، زوج درمانی شناختی رفتاری و آموزش مهارت های زندگی در افزایش کیفیت زندگی زوجین تاثیر معناداری دارد (0٫001>p)؛ همچنین میزان تاثیر این دو روش درمانی بر افزایش کیفیت زندگی 59٫9درصد بوده و بین میزان اثربخشی دو روش مداخله بر کیفیت زندگی تفاوت معناداری مشاهده نمی شود.

 براساس یافته های پژوهش زوج درمانی شناختی رفتاری و آموزش مهارت های زندگی روش های موثری برای ارتقای کیفیت زندگی متقاضیان طلاق هستند.