تاثیر آموزش نقاشی در کاهش پرخاشگری و افزایش خلاقیت کودکان پیش دبستانی شهر همدان

با توجه به شیوع گسترده پرخاشگری در سن پیش دبستانی و اهمیت خلاقیت در این دوره از زندگی و تاثیر آن بر دوره های بعدی، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش نقاشی بر کاهش پرخاشگری و افزایش خلاقیت در دانش آموزان پیش دبستانی شهر همدان انجام شد.

روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان پیش دبستانی شهر همدان در سال 1396-1395 (14366=N) بود. نمونه آماری 30 نفر از دانش آموزان پیش دبستانی (15 نفر دختر و 15 نفر پسر) بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 45دقیقه ای تحت آموزش نقاشی قرار گرفت و گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه 43سوالی پرخاشگری کودکان پیش دبستانی (واحدی و همکاران، 1387) و مقیاس تفکر خلاق تورنس (1966) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره، با استفاده از SPSS ویراست 23 در سطح معنا داری 0٫01 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که آموزش نقاشی به طور معنا داری به کاهش پرخاشگری (0٫001>p) و افزایش خلاقیت (0٫001>p)، دانش آموزان پیش دبستانی منجر شد.

 آموزش نقاشی از طریق ابزار افکار و احساسات ابرازنشده و تقویت مهارت های انعطاف پذیری و بسط و سیالی، موجب کاهش پرخاشگری و بهبود توانایی خلاقیت در کودکان پیش دبستانی شده است. در نتیجه می توان از آن به عنوان یک روش آموزش موثر در کودکان پیش دبستانی استفاده کرد.