تاثیر الگوهای زبانی در فرمهای معماری از منظر نشانه شناسی (با مطالعه بروی آثار زاها حدید)

این مقاله به اهمیت تاثیر الگوهای زبانی در شکل گیری فرم های معماری میپردازد. بدیهی است که خلق اثر معماری فرآیند تبدیل شدن یک تصویر ذهنی به یک طرح، در یک زنجیره معنایی پیوسته است که همواره غنای فرهنگی خالق اثر را با خود حمل میکند. به همین دلیل الزم است در مواجه با یک متن معماری پیشینه فرهنگی و اجتماعی پدیدآورنده مورد توجه قرار بگیرد. الگوهای زبانی یکی از شاخه های اصلی هر فرهنگی به حساب میآید که در شکل گیری تفکر و بینش انسان نقشی خودآگاه دارند، ولی جنبه نوشتاری آن گاها به صورت ناخودآگاه ظاهر میشود که نتیجه ذهن مداخله گر انسانی میباشد. بر همین اساس این پژوهش با کمک گروهی از دانشجویان داوطلب از ملل مختلف به تاثیر الگوهای زبانی در آثار معماری از دیدگاه نشانه شناسی پرداخته است و ازآنجایی که در نوشتار زبان عربی هنر نقاشی گونه طراحی به وضوح بچشم میخورد، مطالعه بروی این زبان و آثار معمار عرب »زاها حدید« انتخاب گردیده است. نتیجه نشان میدهد که الگوهای زبانی در طراحی آثار بعنوان یک نشانه مشترک بین مخاطب خاص با مولف وجود دارد. از طرفی دیگر مخاطبین در این پژوهش بین الگوهای زبانی و آثار معماری سعی در یافتن یک ارتباط معنایی هستند که نتیجه باورهای اجتماعی و ایدیولوژ یکی میباشد که با برداشتها و آموزه های قبلی مخاطبین ارتباط پیدا میکند. براساس نظریات علم نشانه شناسی این اقرار وجود دارد که آنچه خواننده استنباط و برداشت میکند واجد اهمیت است که شاید، پدیدآورنده اثر به طور صریح با آن موافق نباشد.