مهار روان شناختی والدین: پیش بینی مسئولیت پذیری شخصی و سرزندگی تحصیلی

هدف این پژوهش تبیین مسئولیت‏پذیری شخصی و سرزندگی تحصیلی بر اساس مهار روان شناختی والدین بود. 313 دانش‏آموز دبیرستان دوره اول (پایه نهم) و دوم (پایه یازدهم) شهرستان فیروزآباد در سال تحصیلی 97-1396 با روش نمونه برداری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس‎های مهار روان‎شناختی پیشرفت‎محور و وابسته‎محور (سوننس و دیگران، 2010)، مسئولیت‏پذیری شخصی (مرگلر و شیلد، 2016) و سرزندگی تحصیلی (حسین‏چاری و دهقانی‏زاده، 1391) پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون هم زمان نشان داد که بعد مهار شناختی و پاسخگویی مسئولیت‎پذیری توسط توجه مشروط والدین به طور مثبت، توسط مهار پیشرفت‎محور والدین به طور منفی و بعد مهار رفتاری هیجانی مسئولیت‎پذیری نیز به طور منفی توسط اتکا به والدین پیش‎بینی می‎شود. افزون بر آن، این نتایج نشان داد که مهار پیشرفت‎محور والدین به صورت منفی پیش‎بینی‎کننده سرزندگی تحصیلی است. در مورد نقش تعدیل‏گری جنس، یافته‎ها نشان داد که در دختران اتکا به والدین پیش‎بین منفی هر دو مولفه مسئولیت‎پذیری شخصی است، اما در پسران توجه مشروط والدین پیش‎بین مثبت مهار شناختی و پاسخگویی است. سرزندگی نیز در دختران توسط مهار پیشرفت محور به صورت منفی و در پسران توسط توجه مشروط والدین به صورت مثبت و توسط اتکا به والدین به صورت منفی پیش‎بینی می شود. این یافته‎ها حاکی از آن است که توجه مشروط والدین به دلیل تاکید بر رفتار و پیامدهای آن، افزایش مسئولیت‏پذیری شخصی دانش‎آموزان را در پی دارد، اما تاکید بر عملکرد بالاتر از استاندارد در مهار پیشرفت‏محور، به دلیل آنکه بر توانایی فراتر از تحول شناختی دانش‎آموز تاکید دارد با کاهش مسئولیت‏پذیری شخصی همراه است. همچنین، وابستگی به والدین در رفتارها و حل مشکلات، مهار درونی رفتاری هیجانی را تضعیف می‏کند. افزون بر آن، والدین پیشرفت‎محور با ایجاد تنیدگی و اضطراب و احساس های منفی، مانند گناه و شرم که در پی عملکرد بالاتر از استاندارد به وجود می‎آید، موجب کاهش سرزندگی می‎شوند.