مقایسه اثر پنج روز مصرف مجزا و همزمان کورکومین و گلوتامین بر شاخص های آسیب عضلانی پس از فعالیت مقاومتی برونگرا

میزان اثر بخشی مصرف گلوتامین و کورکومین طی پنج روز و نیز اثر هم افزایی آنها در بهبود آسیب های عضلانی به وضوح مشخص نمی باشد. هدف ازاین مطالعه مقایسه تاثیر مصرف این دو مکمل و اثر هم افزایی آنها بر شاخص های سرمی آسیب عضلانی و درک درد عضلانی پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی برونگرا بود.

40 مرد جوان غیر ورزشکار داوطلب به صورت تصادفی و دوسوکور به چهار گروه تقسیم بندی شدند. هر گروه به مدت پنج روز مکمل و یا دارونمای مورد نظر را دریافت نمودند، گروه 1: گلوتامین (Gln 0.1  gr⁄Kg⁄day)، گروه 2: کورکومین (Cur 1000  mg⁄day)، گروه 3: مصرف همزمان گلوتامین (Gln 0.1  gr⁄Kg⁄day) و کورکومین (Cur 1000  mg⁄day) و گروه 4: مالتو دکسترین (Pla 0.1  gr⁄Kg⁄day) به عنوان دارونما. آخرین نوبت دریافت مکمل هشت ساعت پیش از اجرای فعالیت مقاومتی برونگرا بود. کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم به روش فتومتری و درد عضلانی با استفاده از مقیاس استاندارد درد در زمان های پیش، 24 و 48 ساعت پس از آزمون مقاومتی که شامل حرکت پرس پا با وزنه ای معادل 70 درصد 1RM بود، اندازه گیری شد.

در گروه کورکومین و گروه مصرف همزمان کورکومین و گلوتامین کاهش معنی داری در مقادیر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروزناز سرم و احساس درد عضلانی در تمامی زمان های پس از فعالیت نسبت به گروه دارونما مشاهده گردید (05/0>P). گروه گلوتامین هیچ تفاوت معنی داری با گروه دارونما نداشت و گروه کورکومین و گلوتامین تفاوت معنی داری با گروه مکمل کورکومین نداشت.

مطابق نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد مصرف پنج روز کورکومین می تواند برخی از شاخص های آسیب عضله و همچنین احساس درد عضلانی را بعد از یک فعالیت ورزشی برونگرا کاهش دهد، اما دریافت گلوتامین همراه با کورکومین اثر معنی داری بر کاهش شاخص های آسیب عضلانی در مقایسه با گروه کورکومین به تنهای ندارد لذا این دو مکمل اثر هم افزایی ندارند.