بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات پیلاتس بر سطوح سرمی برخی از آدیپوکین های زنان غیرفعال دارای اضافه وزن

نقش آدیپوکین ها در تنظیمات متابولیکی و همچنین اختلالات مرتبط با چاقی شناخته شده است. از این رو، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات پیلاتس بر سطوح سرمی برخی از آدیپوکین های زنان غیر فعال دارای اضافه وزن بود.

بدین منظور در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 24 زن دارای اضافه ‌وزن در دسترس با میانگین شاخص توده بدن 1/1±2/27 کیلوگرم بر مترمربع شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه: تمرین پیلاتس (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی پیلاتس به مدت دوازده هفته (3 جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه) به اجرا در آمد. در این مدت گروه کنترل هیچگونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونه خونی 48 ساعت قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه و بعد از 14-12 ساعت ناشتا، برای اندازه گیری سطوح سرمی ویسفاتین، کمرین و رزیستین گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته جهت بررسی تغییرات درون گروهی متغیرها و از آزمون تحلیل کوواریانس جهت بررسی تغییرات بین گروه های تحقیق استفاده گردید.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که پس از دوازده هفته تمرین پیلاتس میزان تغییرات سطوح ویسفاتین (P= 0.012)، کمرین (P=0.002) و رزیستین (P=0.005) در گروه تمرین، در مقایسه درون گروهی کاهش معناداری نسبت به قبل از تمرین داشتند، همچنین در مقایسه بین گروهی نیز میزان سطوح سرمی ویسفاتین (P=0.035) و کمرین (P=0.018) و رزیستین (P=0.045) نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشتند.

بر اساس نتایج حاصل از تحقیق حاضر، می توان این گونه بیان کرد که فعالیت ورزشی پیلاتس یک عامل تحریکی برای تغییر سطوح آدیپوکین ها در زنان غیر فعال دارای اضافه وزن می باشد. لذا، احتمالا یکی از علل تغییرات فیزیولوژیک ناشی از فعالیت ورزشی تغییرات سطوح آدیپوکین ها می‌باشد.