تاثیر هشت هفته تمرینات متمرکز کتف بر درد، حس عمقی، کینماتیک کتف و عملکرد اندام فوقانی مردان والیبالیست دچار سندرم گیرافتادگی شانه: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

سندرم گیرافتادگی شانه از جمله شایع‌ترین اختلالات در والیبالیست‌هاست که با ایجاد تغییر در حس عمقی، ناهنماهنگی‌های عضلانی و الگوی حرکتی منجر به کاهش عملکرد ورزشکاران می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات متمرکز کتف بر درد، حس عمقی، کینماتیک کتف و عملکرد اندام فوقانی مردان والیبالیست دچار سندرم گیرافتادگی شانه بود.

جامعه آماری تحقیق حاضر را مردان والیبالیست دانشگاهی مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه آذربایجان‌غربی تشکیل دادند. از درون جامعه آماری 30 مرد والیبالیست دانشگاهی مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه به عنوان نمونه انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (15=n) و گروه کنترل (15=n) گماشته شدند. گروه تمرین، هشت هفته تمرینات متمرکز کتف را سه جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه انجام دادند. پیش آزمون و پس‌آزمون درد (پرسشنامه VAS)، حس عمقی (دستگاه داینامومتر ایزوکنتیک)، کینماتیک کتف (اینکلاینومتر) و عملکرد اندام فوقانی (سیکوییست) در دو گروه اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تی زوجی و تی مستقل در سطح معناداری 05/0≥ pو نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات به صورت معنی‌دار در گروه تمرین باعث کاهش درد (P≤0.001)، کاهش خطای بازسازی (P≤0.001)، افزایش چرخش بالایی کتف در زاویه 135 درجه (P≤0.001) و افزایش عملکرد اندام فوقانی (P≤0.001) شده است. اما افزایش چرخش بالایی کتف در زاویه 45، 90 و انتهای دامنه حرکتی در گروه تمرین از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (p>0.05). همچنین تغییرات آماری معنی داری در گروه کنترل مشاهده نشد (p>0.05).

با توجه به نتایج، به نظر می‌رسد هشت هفته تمرینات متمرکز کتف بر روی درد، حس عمقی، کینماتیک کتف و عملکرد اندام فوقانی والیبالیست‌های مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه اثر گذار می‌باشد، لذا می‌توان آن را بعنوان یک روش تمرینی مناسب برای والیبالیست‌های مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه مورد استفاده قرار داد.