تاثیر آموزش معکوس برمیزان آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان پرستاری

امروزه  محیط های آموزشی به طور جدی بر اهمیت آمادگی یادگیری خود راهبر فراگیران تاکید می ورزند و از سوی دیگر آن دسته از روش های آموزشی که در آنها مدرسان می توانند از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات استفاده نمایند بسیار مورد توجه قرار گرفته است لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش معکوس برمیزان  آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان پرستاری انجام شد .

مطالعه ی حاضر مطالعه ایی نیمه تجربی است که بر روی 36 نفر دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری میبد انجام شد. 12 جلسه درس پرستاری بیماری کودکان به روش سنتی سخنرانی بهمراه اسلاید و 12 جلسه به شیوه ی کلاس درس معکوس تدریس شد. ابزار جمع اوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه آمادگی یادگیری خود راهبر فیشر بود که در جلسه ی 12 و جلسه 24 توسط دانشجویان تکمیل و داده ها در نرم افزار آماری spss نسخه 22  تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که مقایسه ی میزان آمادگی یادگیری خودراهبر نمونه های مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله ، اختلاف آماری معناداری داشته است (004/0 = p) همچنین در حیطه ی رغبت به یادگیری تفاوت معنادار بود (001/0 = p) ولی در حیطه های خود کنترلی و خود مدیریتی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 p>) .

استفاده از روش کلاس درس معکوس می تواند تاثیری مثبتی بر آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان داشته باشد و در کنار روش های تدریس سنتی مورد استفاده قرار گیرد.